Het licht zien

Het baant zich tussen de boomtakken door een weg de tuin binnen, zorgt dat het ‘s nachts gevallen regenwater als een wolkende mist van de bladeren verdampt, en het glijdt over tafel naar binnen. Het is zichtbaar in raadselachtige witte vlakjes op de boeken en de muren, in de weerspiegeling van luxaflex als een stapel knikkers en repen. Het verblindt, het vervreemdt en vervormt in de weerkaatsing op een pannendeksel. Het valt ook over de toetsen van de piano waaraan ik mij gedachteloos speel. Vaak gebruik ik de zwarte toetsen, vandaag kies ik als vanzelf niet voor de schaduw. Het is niet de datum, het zijn niet de hoge temperaturen; het is het kalme ritme van deze vroege ochtend, en het ongeremde enthousiasme van de vogels. En het is vooral het licht dat de zomer aankondigt.