Werkelijkheid maken

Mijn schrijfweek begon eigenlijk vrijdagavond al, toen ik met L. op de bank naar een documentaire over Michel Houellebecq keek. Nederlandse journalisten hadden hem gevolgd en geïnterviewd tijdens de verfilming van zijn boek Mogelijkheid van een eiland. Over het enigma Houellebecq kwamen we niet of nauwelijks iets te weten. Dat hij zijn Gauloises tussen middelvinger en ringvinger rookt wisten we al, dat hij ook in het filter bijt, dat was nieuw. Wat zagen we verder nog? Een verrassend humoristische man, die je niet moet onderbreken als hij spreekt omdat hij zorgvuldig wil formuleren wat hij gaat zeggen. Hij schrijft wat hij zegt. Misschien omdat de provocateur in hem altijd een bepaalde indruk wil maken. In ieder geval creëert hij realiteit met taal, zoals dat een schrijver betaamt. Dat hij zijn boek op een van zijn geliefde eilanden verfilmt en dan gecharmeerd in de branding kan lopen met de beeldschone actrice die hij vermoedelijk zelf heeft uitgekozen, completeert dat beeld. Houellebecq creëert zijn eigen werkelijkheid, mede mogelijk gemaakt door zijn métier. Alleen daarom al is hij een bron van inspiratie.