Aankomen

Als ‘partir’ ‘mourir un peu’ is, wat is aankomen dan? Bruinkapje gaat naar The Big Apple en kwam nog even langs om uitgezwaaid te worden. Via Google Streetview wierpen we vast een blik op het hotel waar ze zondag naar binnenloopt, keken we links en rechts de straat uit en zagen aan het eind de Hudson rivier. Geruststellende beelden van een zonovergoten New York. Ik herkende haar behoefte om te weten hoe je in een zo doelgericht mogelijke beweging van het vliegtuig met de metro naar je verblijfplaats komt, om van daaruit pas echt de stad te gaan verkennen. Omdat je alleen reist, en niet kunt overleggen. Je wilt voorbereid zijn, niet gedesoriënteerd aangetroffen worden als een onzekere, verse prooi in een omgeving die onoverzichtelijk en mogelijk bedreigend is. Buslijnen inprenten, straatnamen onthouden, kaartjes printen, een looproute kiezen; zodat je kunt doen alsof je er al jaren komt, en niet alleen omdat je tientallen films hebt gezien die zich in deze stad afspelen.
De angst voor het onbekende en het achterlaten van het veilige, vertrouwde raken echter ook aan het verheugen. Sinds de komst van Google Earth en Google Streetview is aankomen veranderd. Je kunt je zelfs afvragen of de betekenis van reizen veranderd is; wanneer het reizen daadwerkelijk plaatsvindt.
Toen we gisteren de 79e straat uitliepen, bedacht ik dat aankomen zoiets als controleren kan zijn, vaststellen dat de situatie ter plaatse inderdaad is zoals je had verwacht. Maar hoe werkelijk is Streetview? Ligt er ooit sneeuw in de beelden die Google van de straten laat zien? Stormt het ooit? Zijn we wel eens getuige van een beroving of een moord?

Eerder op de dag liet A. me beelden zien van de reis naar Thailand die ze met haar gezin deze zomer had gemaakt. Schitterende Leicafoto’s van een bijna tastbare wereld elders, vol leven. Ik fietste op een smalle betonnen strook tussen het water in, manoeuvreerde tussen mensen, brommertaxi’s, groentekramen en tempels met enorme, liggende gouden beelden en frescoschilderingen door, samen met hen. Ik was er niet bij, maar toch was ik erbij. Niet vertrokken, maar toch aangekomen, door mee te kijken met hun ogen. Aankomen is leven. Dat kan niet missen.