Modena, 15 augustus 2006: met mijn mobiele telefoon maak ik per ongeluk een zelfportret, een autoritratto dus (mooi woord, altijd al een keer willen gebruiken). Ik portretteerde mijn kritische zelf met een vinger voor de lens en, zoals al mijn mobiele telefoonfoto's, 's nachts of in schaars verlichte ruimtes, in dit geval de Corso Cavour. Ik was met Gianmaria Testa, Gabriele Mirabassi en Nicola Negrini en aanhang onderweg naar een bar, na hun indrukwekkende openlucht optreden in de Giardini Pubblici. Dat ik de fotofunctie van de telefoon niet begreep, kun je aan me zien – zoals je doorgaans alles aan me kunt zien. Geldt dat ook voor Polaroid van de dag? Dit is mijn honderdste blogbericht. Is het tijd om een balans op te maken, zoals presidenten en interimmanagers dat soms na honderd dagen doen? Ik kijk zelf nog steeds met verbazing naar wat de blog over mezelf te zien geeft, en wat niet. Moet ik er al mee stoppen? Heeft het zin na honderd dagen kritisch terug te kijken, op alles wat nieuw is? Is het na honderd dagen niet nieuw meer? Ik geloof er niks van. Tot morgen.
