Dag zonder einde

Gelukkig lijd ik niet aan slapeloosheid. Sterker nog: ik ben in staat om overal en altijd goed te slapen 's nachts. Als ik ziek ben, word ik beter van wat extra uren slaap. Ik los soms zelfs ingewikkelde puzzels op door er over te slapen. Slechts een enkele keer lukt het me niet. Gisteren lag ik in bed en had ik nog maar een paar uur om te slapen. Dat wilde ik ook, maar ik kon het niet. Dus stond ik weer op, en liep wat heen en weer door mijn verduisterde huis, van de keuken naar de woonkamer, en weer terug, en heen. Zo nu en dan keek ik door een kier tussen de gordijnen op straat, in de hoop dat er misschien iets voor zou vallen met de nachtelijk huiswaarts kerenden, die zich alleen of slechts samen waanden. Maar vannacht bleef de straat leeg. Ik was alleen met mijn bonzende onrust, mijn hart wilde niet dat de dag op zou houden. Ik kon nog niet stoppen met leven.