De muzikanten spelen van alles solo, tegelijkertijd en door elkaar heen, maar heel vaak wonderlijk mooi synchroon; eigenlijk is de groep één groot, negenkoppig, lief monster, een energiek en opwindend lichaam. Een lichaam dat waanzinnig intense, stuwende en neurotische ritmes produceert; een schetterende, soms dreunende, soms fluwelen Wall of Sound optrekt met gitaren, contrabas, vintage synthesizers, xylofoons en een kopersectie die je hart en longen laat bibberen en tegelijkertijd ingewikkelde, maar toch prachtig nafluitbare melodieën diep in je brein plant. Een lichaam ook dat teder en lichtvoetig is, kan plagen en kietelen, dat langzaam en geduldig kan zijn. Een lichaam dat blij was, met zichzelf en met het publiek, dat ermee danste en erin opging. We werden met zijn allen één lichaam en hielden niet op met glimlachen.zondag 28 februari 2010
Eén lichaam
Gisteravond verdwenen we in De Melkweg, in de ritmische roes die Jaga Jazzist heet. Jaga Jazzist is een Noorse groep van negen fantastische muzikanten die allemaal nog in andere bands spelen, soms familie van elkaar zijn, sterke individuen die bijna allemaal ook meer dan een instrument spelen. Jazz, techno, minimal music, rock, filmmuziek – er komt van alles voorbij in de sound van Jaga.
De muzikanten spelen van alles solo, tegelijkertijd en door elkaar heen, maar heel vaak wonderlijk mooi synchroon; eigenlijk is de groep één groot, negenkoppig, lief monster, een energiek en opwindend lichaam. Een lichaam dat waanzinnig intense, stuwende en neurotische ritmes produceert; een schetterende, soms dreunende, soms fluwelen Wall of Sound optrekt met gitaren, contrabas, vintage synthesizers, xylofoons en een kopersectie die je hart en longen laat bibberen en tegelijkertijd ingewikkelde, maar toch prachtig nafluitbare melodieën diep in je brein plant. Een lichaam ook dat teder en lichtvoetig is, kan plagen en kietelen, dat langzaam en geduldig kan zijn. Een lichaam dat blij was, met zichzelf en met het publiek, dat ermee danste en erin opging. We werden met zijn allen één lichaam en hielden niet op met glimlachen.
De muzikanten spelen van alles solo, tegelijkertijd en door elkaar heen, maar heel vaak wonderlijk mooi synchroon; eigenlijk is de groep één groot, negenkoppig, lief monster, een energiek en opwindend lichaam. Een lichaam dat waanzinnig intense, stuwende en neurotische ritmes produceert; een schetterende, soms dreunende, soms fluwelen Wall of Sound optrekt met gitaren, contrabas, vintage synthesizers, xylofoons en een kopersectie die je hart en longen laat bibberen en tegelijkertijd ingewikkelde, maar toch prachtig nafluitbare melodieën diep in je brein plant. Een lichaam ook dat teder en lichtvoetig is, kan plagen en kietelen, dat langzaam en geduldig kan zijn. Een lichaam dat blij was, met zichzelf en met het publiek, dat ermee danste en erin opging. We werden met zijn allen één lichaam en hielden niet op met glimlachen.
