Zoals bekend is het metrosysteem in Londen het oudste ter wereld (sinds 1863), en de kleine, gebogen gangenstelsels van de oudste stations zagen er, met hun genagelde staal, gietijzeren hekwerken en met prachtig, geornamenteerd, keramisch werk betegelde wanden, ronduit fantastisch uit. Sterker nog: ze brachten me door hun futuristische karakter, maar stammend uit begin vorige eeuw, enigszins in verwarring. Veel meer dan de stations en de onderaardse gangen van de U-bahn in Berlijn bijvoorbeeld, deden ze aan het interieur van een ruimteschip denken – dat dus al een eeuw eerder gebouwd was. Iedere keer weer was het alsof ik me ondergronds in een tijdmachine bevond.
donderdag 6 januari 2011
Tijdmachine
Meer dan ‘down and out’ waren we de afgelopen week ‘up and about’ in Londen en Brighton. In Londen verplaatsten we ons gedurende zes dagen vaak met de metro, de Tube. En iedere dag eindigden we in de voorstad Hampstead, waar sinds 1907 het diepst gelegen metrostation van Londen ligt (58,5 meter onder de grond).
Zoals bekend is het metrosysteem in Londen het oudste ter wereld (sinds 1863), en de kleine, gebogen gangenstelsels van de oudste stations zagen er, met hun genagelde staal, gietijzeren hekwerken en met prachtig, geornamenteerd, keramisch werk betegelde wanden, ronduit fantastisch uit. Sterker nog: ze brachten me door hun futuristische karakter, maar stammend uit begin vorige eeuw, enigszins in verwarring. Veel meer dan de stations en de onderaardse gangen van de U-bahn in Berlijn bijvoorbeeld, deden ze aan het interieur van een ruimteschip denken – dat dus al een eeuw eerder gebouwd was. Iedere keer weer was het alsof ik me ondergronds in een tijdmachine bevond.
Zoals bekend is het metrosysteem in Londen het oudste ter wereld (sinds 1863), en de kleine, gebogen gangenstelsels van de oudste stations zagen er, met hun genagelde staal, gietijzeren hekwerken en met prachtig, geornamenteerd, keramisch werk betegelde wanden, ronduit fantastisch uit. Sterker nog: ze brachten me door hun futuristische karakter, maar stammend uit begin vorige eeuw, enigszins in verwarring. Veel meer dan de stations en de onderaardse gangen van de U-bahn in Berlijn bijvoorbeeld, deden ze aan het interieur van een ruimteschip denken – dat dus al een eeuw eerder gebouwd was. Iedere keer weer was het alsof ik me ondergronds in een tijdmachine bevond.
