Drie-eenheid

Vandaag sprak ik een uurtje met drie grafisch ontwerpers die samen een bureau hebben. Zij lanceren binnenkort een nieuwe website en hebben me gevraagd een paar teksten voor hen te schrijven. Ik merkte weer dat mijn werk ogenschijnlijk nauwelijks in verhouding staat tot de paar honderd woorden die er uiteindelijk van over zullen blijven. Maar ik weet dat je ook een roman waaraan jaren is gewerkt in een avond kunt uitlezen, als hij goed geschreven is. Toch vind ik weinig leuker dan een ongedwongen gesprek voeren en tussen neus en lippen door die tweehonderd woorden eigenlijk al te horen, de lijnen van het verhaal in wording al te herkennen. Vanmiddag was het bovendien mooi om te zien hoe de ontwerpers elkaar nauwelijks tegenspraken, maar aanvulden. Gevraagd naar hun bijzondere, individuele kwaliteiten, begonnen zij vervolgens niet over zichzelf, maar wijdden zij juist over de anderen uit. Toen er weer werk aan de winkel was, en ze een voor een wegliepen van mijn voicerecorder, deden ze dat ook met het volste vertrouwen dat degene die achterbleef, heel goed voor hen allemaal kon spreken. Dit was wat je een drie-eenheid noemt.